De Tourgekkies

Ieder jaar weer opnieuw, gedragen wij ons in de maand juli,  als echte tourgekkies.

Hoe dat er dan  precies uitziet?  

Nou, dat we dan  wekenlang in een  nogal wazige roes verkeren, een soort van wielerbubbel zullen we maar  zeggen. Een bubbel,  waarin we alleen nog maar praten  in wielertermen en    weken lang  naar de beste  cyclisten ter wereld   zitten te  staren. Daarnaast,  waar we normaliter niet zo van de babbelprogramma's zijn, slaan we de avondetappe uiteraard ook  nooit over. Want ja, al zijn we zelf natuurlijk onderhand topanalisten , we willen ook graag de mening horen van degenen die daarvoor betaald worden.

Compleet  crazy dus.

Mijn lief,  is in deze weken het meest geconcentreerd op  de echte bergetappes. De klimmertjes in het peloton zijn dan vaak ook zijn favoriete renners. Je kunt hem niet blijer maken,  dan  met een heroïsche finish in  dichte mist op een loeisteile berg. Bij massasprints en afdalingen  loopt hij  daarentegen  bij het tv-toestel weg. Hij haat al die  valpartijen die daar vaak mee gepaard gaan.  Maar helaas, vooralsnog lijken die schijnbaar onvermijdelijk te zijn. 

Want,  deze prachtige  wielerwedstrijd is  naast het allergrootste sportevenement ter wereld  ook een levensgevaarlijke, soms dodelijke  racebaan. Met 100 kilometer per uur afdalen in niets meer dan een wielerbroek en een wielerjack, is natuurlijk  vragen om problemen. Toch is dat precies, wat al die renners doen, elk jaar weer, en elk jaar weer kijken wij ernaar om als er dan zo'n klap in het peloton plaatsvindt even flink te gruwelen, adem te halen en weer door te gaan. Want de tour wacht op niemand heb ik me laten vertellen.  ik weet het, het is een raar fenomeen.

Maar zoals ik al eerder aangaf, wij horen in deze hete zomermaanden bij het peleton van de toergekkies en dan blijf je toch kijken, ook al valt het soms niet mee.

Of we dan in een zwart gat vallen als t afgelopen is? Het antwoord daarop is natuurlijk  volmondig "ja". 

Maar gelukkig hebben we de Tour de femmes nog en de Classica San Sebastién, de ronde van Polen het EK tijdrijden etc.etc.

Nee hoor, ....wij zijn niet gek, wij zijn knettergek!!




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Opgravingen

Afbeelding
Rondom ons huis vinden er momenteel serieuze  opgravingen plaats. Wat begon met één hardnekkige  drol die maar niet wilde doorspoelen, eindigde in een toch wel indrukwekkende bouwput. De grondwerkzaamheden leverden een wirwar van leidingen op en wat we zagen was een middeleeuwse riolering en regenafwatering , die  via allerlei pijpconstructies alle kanten   op gingen.   Uit het hol met deze technische bezienswaardigheden dook af en toe een hoofd op. Dat van mijn lief natuurlijk ,  die bezig leek te zijn  met de workout van zijn leven. Ik vluchtte daarop maar naar mijn werk, en hoopte dat het gat  opgelost zou zijn als ik weer thuiskwam.  Dat ging natuurlijk niet één twee drie. Ik zag mijn technische man regelmatig in Rodin-stand aan tafel en daardoor liep de spanning op,  en was ik benieuwd of het hele gebeuren überhaupt nog  op iets van een afvoer zou gaan lijken.  Maar ergens zo tussen de wit...
Meer lezen

Huisvlijt 7

Afbeelding
In de jaren 60 was bloemen drogen, naast macramëen , weven en breien een populaire activiteit,  die vooral vaak en  veel door  onze huismoeders werd gebezigd. Deze creatieve voorouders maakten  er dan vervolgens  bijvoorbeeld wenskaarten of kalenders  mee.  Dat waren nog eens staaltjes huisvlijt! Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Op mijn kleuterschool werd ook met enige regelmaat   met droogbloemen geknutseld. Ook al was  mijn juf geen huismoeder (want,  ongetrouwd en dus 40 uur aan het werk) bloemen drogen, dat deed ze dan weer wel. Ik herinner me  bijvoorbeeld,  een boekenlegger met een  paarse droogbloem, voorzien van een  bijbehorend versje voor moederdag. Op de basis school,  werden er  trouwens ook bloemen gedroogd,  maar dan met een ander doel. Die waren voor  het herbarium. Ik weet nog dat ik de bloemen van de plaatjes uit mijn boek, moest zien...
Meer lezen

War on Gaza

Afbeelding
Het is op dit moment erg rustig in Gaza, want er worden, sinds een paar weken  namelijk geen baby's meer gebombardeerd en ook  geen gijzelaars afgemaakt. Enkele weken geleden kwamen Netanyahu en Hamas tot een afspraak,  een echte  deal dit keer. Het werd  "een staakt het vuren" met de hulp van onderhandelaars uit Qatar en Amerika.  Of de wisseling van de macht in de Verenigde staten heeft bijgedragen  aan deze wapenstilstand zullen we nooit weten. Wel kunnen we  zeggen dat de benadering van het gazaconflict door  de nieuwe president op zijn minst onconventioneel te noemen is. En verder,  dat  Hamas en Netanyahu het  misschien ook  wel  nodig hadden,  dat er een onvoorspelbare leider tegenover  hen kwam te staan. We kunnen er alleen maar naar gissen. Wat we zo goed als zeker weten,  is, dat Trump beste vrienden voor altijd,   wil worden met de meeste Arabische landen. Niet uit ...
Meer lezen