Ongemakkelijk
Ik denk dat we dit jaar wel kunnen spreken van de ongemakkelijkste 4 en 5 mei "ever"
Het begon eigenlijk al met de grote zwarte hoed van de burgemeester van onze hoofdstad, tijdens de ceremonie op de Dam. Waarom mochten we haar gezicht niet zien? Zou daar dan de schaamte die wij allemaal voelden, op te zien zijn? Nog meer de aandacht trok, daarna de voorzitter van de Tweede Kamer, die zonder blikken of blozen meedeed aan de kranslegging. De man maakt deel uit van een rascistische partij , wat moest 'ie daar eigenlijk? Het was akward.... Ook zagen we de spreekbeurt van de minister president, over zijn opa, die in de tweede wereldoorlog stierf, als verzetsheld. Het was een loos en hol betoog, omdat er geen enkele brug werd geslagen naar de slachtoffers van oorlogen die er op dit moment plaatsvinden. Daarna waren er mensen die hem en de tweede kamervoorzitter de rug toekeerden, zagen we een demonstrant die letterlijk de mond werd gesnoerd, en verschenen er op social media beelden van een alternatieve bijeenkomst in Den Haag. Het droeg allemaal bij aan dat steeds groter groeiende ongemak. De dag daarna, op 5 mei, onze bevrijdingsdag, bleef die grote donkere wolk maar boven ons hangen. Demonstranten die speeches verstoorden, een rookbom richting de premier, het ging maar door. Er waren mensen die het ongepast noemden, óf niet het goede moment. Kortom er werd een hoop gemopperd, over iedereen die ons nationale feestje had verstoord.
Maar voor mij waren het juist niet deze mensen, die voor het ongemak zorgden. Het was de reactie of liever gezegd, het uitblijven daarvan, ofwel het overduidelijke stilzwijgen van onze regeringsvertegenwoordigers, dat voor de wrijving zorgde. Hoe kun je herdenken en spreken over vrede, zonder aandacht te geven aan de Holocaust die nu en op dit moment plaats vindt in Gaza? Wanneer is dan wél het juiste moment om aandacht te vragen voor het ongeloofelijke lijden van de mensen daar? Voor de baby's, die sterven van de honger, omdat de regering van Israël geen hulpgoederen wil toelaten in het gebied. Als je enig gevoel in je donder hebt , dan zou het toch eigenlijk zo moeten zijn dat er van de daken wordt geschreeuwd, dat er een genocide gaande is, met steun van de Nederlandse regering? De rode lijn is namelijk allang en veel en veel te vaak overschreden..... én toch blijft het nog steeds oorverdovend stil in vak K.
"Nooit meer" werd er gezegd op 4 mei en op 5 mei nog een keer, gevolgd door " WIj vieren onze vrijheid".
Dus ja, we hebben het nu echt wel begrepen. Aandacht vragen voor Gaza is ongepast en niet het goede moment. Want ja, het zijn zulke mooie dagen, die laten we niet ook nog eens van ons afpakken....
Dat de kinderen van Gaza er uitzien zoals de Joden in de concentratiekampen van Hitler , daar gaan we het vandaag natuurlijk niet over hebben. Want, misschien wist je het nog niet... wij vieren in deze dagen ónze vrijheid ! De onze hé? Laat daar geen misverstand over bestaan.
N.B: het laatste nieuws: minister van Buitenlandse Zaken dringt aan op maatregelen richting Israël vanwege schendingen van het internationaal humanitair recht.
Ondertussen blijven de grenzen gesloten en staan de vrachtauto's voor bij de grens met Egypte stil. We kijken er naar zoals naar het schoorsteentje in Vaticaanstad en er gebeurt hélemaal niks...
Reacties
Een reactie posten