Berg vol sneeuw

We zijn in Noorwegen op een vroege zomervakantie, waar we ons, op onze bergschoenen en gewapend met een paar woorden  duolingo Noors, bewegen  door het land van de Vikingen en langlaufers. De tas die ik inpakte met zomerkleding,  is na vijf dagen nog niet aangeraakt.  Je vakantiespullen bij elkaar zoeken met mooi weer is heel  verraderlijk en meestal  trap ik toch weer in deze fuik. Andersom werkt  het trouwens ook zo. Dat je dan de verkeerde kleding mee hebt en je je hele vakantie in de zelfde trui of korte broek loopt. Maar dit keer heb ik  gelukkig niet volledig  de plank misgeslagen. Ik heb namelijk op het  allerlaatst mijn thermoshirt, muts en nomadjas in de auto gepropt en als verrassing toverde  mijn lief ook nog een paar extra handschoenen te voorschijn. Dat bleek een voorspellende ingeving geweest te zijn.   Na onze enigszins nog zonnige boottocht,  werd de lucht almaar grijzer en grijzer, naarmate we ons eerste vakantieverblijf naderden.  Te weten, een appartement in een  houten huis op 800 meter hoogte, gelegen in  een populair gebied voor sportieve Noren in zowel het winter als zomerseizoen. 
Achter de receptie van het verhuurderscomplex, stond een Noorse vrouw in tracking tenue. Nadat ze ons alles had uitgelegd over ons appartement  besloot ze met: "Do you have warm clothes?... You must know... it's going to snow tonight". Ik wilde een vrolijke lach inzetten vanwege deze fantastische grap, maar checkte  eerst nog wel even snel de datum van de dag  op mijn stappenteller.  Het stond er echt, 22 mei, wat in Nederland  toch echt een dag is die onder de lente valt). Maar de dame achter de balie bleef ons echter  onverstoorbaar en  bloedserieus aankijken. Of ze misschien  ondertussen wel dacht " wat moeten die rare Hollanders hier buiten het seizoen, terwijl ze ook op een warm terras in Frankrijk hadden kunnen zitten",  daar kan ik alleen maar naar gissen. Ze zei het in elk geval niet. Dus hielden wij   onze gezichten net als zij, maar keurig  in de plooi en installeerden wij ons niet veel later in één van de berghutten op het terrein. 

We merkten het  de volgende ochtend, toen  de oorverdovende stilte ons al  voor bereidde  op de witte wereld die zich in één nacht om ons heen had gevormd.  Mijn schat kroop met een boek  voor één van de ramen met de roodgroen geblokte gordijnen, waar in de vensterbank een lantaarn stond. Ik probeerde de opkomende associaties met Kerstmis met alle geweld  te onderdrukken. Maar de kortsluiting in mijn hoofd had helaas al plaatsgevonden. 
Zo zie je maar, je moet dus nooit halverwege de lente, zelfs al hebben  de ijsheiligen officieel  het land   verlaten,  denken dat het hele wintergebeuren achter je ligt. Je kunt  namelijk zo maar op een berg met sneeuw terechtkomen in Noorwegen
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Opgravingen

Huisvlijt 7

War on Gaza