Ons land is in de war 2

Ons land is echt in de war. Je denkt steeds dat het niet erger kan, maar het kan dus wel.

Een jaar geleden koos een deel van de  Nederlandse kiezers voor een rechts kabinet. De lijsttrekkers van de winnende conservatieve  partijen Yezilgoz, van der Plas, Wilders en Omtzigt timmerden vervolgens een buitenparlementair kabinetje in elkaar. Ook plaatsten ze  er een poppetje bij, dat de boel moest leiden en voila, ons land was helemaal klaar voor racisme, polarisatie en nare omgangsvormen. 

We zijn geworden tot het land wat Wilders met zijn Minions voor ogen had. Een land waar moslims en asielzoekers  worden  gezien als indringers en een last. Het land waar groepen structureel tegen elkaar worden opgezet. Boeren tegen klimaatactivisten, moslims tegen joden, links tegen rechts. Wilders zijn wil, lijkt voor iedereen de wet. Maar hey, het grootste deel van Nederland heeft dus niet op hem gestemd hé? Toch lijkt  deze  Limburger overal de touwtjes in handen te hebben. Je ziet het, als hij weer eens zijn gal spuit,  in de tweede kamer. Hoe de oppositie in een kramp schiet en vaak  niet zo goed weet hoe ze op de man moeten reageren. Maar wat zeg je ook tegen iemand die de wereld om hem heen zo grijs en somber maakt. . Ook wordt  er ter rechterzijde en in het  huidige kabinet, sinds de winst van de PVV steeds extremere taal  uitgeslagen. De tweede kamer is verworden tot een strijdtoneel waar de honden geen brood van lusten.

Ik ben er een beetje bedroefd over. Niet voor mezelf, de linkse wokie, zoals ik vast gezien word, maar voor onze kinderen.  De kinderen van Nederland,  die nu nog vrolijk met elkaar in de zandbak spelen maar van volwassenen straks  te horen krijgen wie de vijand is en wie niet. Ondertussen  haalt Wilders overal zijn gelijk, bij zijn vriendjes in Europa, Israël en Amerika en rukt het fascisme op. 

Ik begrijp gewoon niet dat een deel van de mensen er voor kiest om zo te willen  leven.

Met de rijken die steeds rijker worden, met een klimaat wat steeds slechter wordt (op alle fronten), met kunst en cultuur in het verdomhoekje  en polarisatie alom. 

Ons land is gewoon verschrikkelijk in de war.  Het is een chaos, elke dag weer. En ik ben echt bang dat het nooit, nooit meer goed komt.