La honte doit changer de camp
Uit het nieuws vernamen we dat een 72 jarige inwoonster van het dorpje Mazan "verantwoordelijk" was voor alle ontstane commotie. Haar beslissing om een openbare rechtzaak te voeren tegen haar voormalige echtgenoot Dominique Pelicot (dus niet in de anonimiteit, waar ze in dit geval recht op had), deed wat het moest doen. Namelijk de discussie heropenen over de heersende verkrachtingscultuur in Frankrijk. Onderzoek heeft uitgewezen dat er in 94% van deze geweldsmisdrijven geen veroordeling plaatsvindt. Giselle, want zo heet ze, heeft dapper als ze is, de wapens op genomen tegen dat seksuele geweld, voornamelijk gepleegd door mannen, met de leus "de schaamte moet van kamp wisselen" . Als een ware Don Quichot trekt ze met haar advocaat ten strijde in deze zaak, die niet alleen lijkt te worden uitgevochten in het gerechtsgebouw van Avignon maar ook daarbuiten, in de staten en op de pleinen van Frankrijk en in alle denkbare media. Betogers houden zich niet meer stil, er zijn demonstraties in alle grote steden en we zien leuzen voor bij komen als "Je suis Giselle" en "La honte doit changer de camp".
Alleereerst wil ik zeggen: Giselle is een held! Moge daar geen twijfel over bestaan. Wie haar verhaal leest, gunt deze vrouw een vreedzame oude dag en meer. Maar het pensioen, waarvan ze dacht te genieten in dat kleine dorpje bij de Mont Ventoux is voorlopig nog ver weg. Want eerst heeft Giselle zichzelf namelijk de opdracht gegeven, om haar missie te voltooien. Ze wil publieke gerechtigheid. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor al die vrouwen, mannen en kinderen die dagelijks het slachtoffer zijn van seksueel geweld. Dat is de reden waarom Giselle in de rechtzaak van Avignon haar geweldadige man en meer dan 50 andere verkrachters trotseert ten overstaan van de hele wereld. Men moet niet vergeten wat ze daar in dat tribunaal opnieuw heeft te doorstaan. Zo wordt ze stelselmatig vernederd door de verdediging van de aangeklaagden met suggestieve vragen, waarin ze twijfel proberen te zaaien over haar consent. Ook krijgt
ze negatieve reacties op social media en wordt ze gedwongen opnieuw te kijken naar de beelden waarop het geweld wat haar is aangedaan, is te zien.
Gelukkig krijgt Giselle meer positieve dan negatieve reacties. Steunbetuigingen van over de hele wereld, demonstraties in alle grote steden van Frankrijk waar vrouwen rondlopen in T-shirts met de tekst: "je suis Giselle". Ze heeft een discussie op gang gebracht die zijn weerga niet kent. Feministische groeperingen in Frankrijk strijden er al langer voor om de rapeculture in Frankrijk op de agenda te krijgen. Nu is het moment daar.
Mocht je er nog niet van op de hoogte zijn van wat Giselle is overkomen, hieronder haar hartbrekende verhaal.
Tien jaar lang werd de van oorsprong Parijse Giselle Pelicot (deze naam gaat ze na de rechtzaak niet meer gebruiken) door haar eigen man gedrogeerd en verkracht. Dit gebeurde grotendeels in het huis waar ze na hun pensionering waren gaan wonen. Naast deze afschuwelijke daden bood hij haar ook aan andere mannen aan, via een schimmige website met de tekst "zonder haar medeweten". Zelfs iemand met een IQ van onder de 80 weet wat daar mee wordt bedoeld. Toch reageerden op deze uitnodiging meer dan tachtig mannen in de leeftijd van 20 tot 75 jaar. uit de plaatselijke omgeving. Zij participeerden, in die periode zonder enige scrupules, in het seksueel misbruiken van de nu 72 jarige Giselle. (Dat geweten speelde natuurlijk pas later op, toen ze in de rechtzaak verschenen met mondkapjes en zonnebrillen op, om niet herkenbaar in beeld te komen). Zij vergrepen zich aan Giselle zonder dat zij het wist, zonder haar medeweten, zonder dat ze bij bewustzijn was. Haar vertrouwen werd op de meest grove wijze beschaamd door haar toenmalige echtgenoot Dominique Pelicot. Die roerde namelijk op gezette tijden pillen door haar eten, verpulverde verdovende middelen in haar drinken en hulde haar in lingerie of andere uitdagende kleding die ze anders nooit had aangedaan. Dat laatste was zijn verweer én verontschuldiging in de nu lopende rechtzaak De stoet van mannen die langskwam mocht geen aftershave of parfum dragen en moesten hun handen warmen aan de cv voordat ze zijn vrouw aanraakten. Het waren zijn regels om er voor te zorgen dat ze niet uit haar comatueuze toestand zou ontwaken. Dat Giselle in de jaren, waarin dit geweld zich afspeelde, leed aan amnesia, last had van haaruitval, kilo's afviel en flashbacks had, die ze niet kon plaatsen, waren, voor haar ex-man geen reden om te stoppen met zijn verschrikkelijke praktijken. " Ik houd nog steeds van mijn vrouw, ik vraag om haar vergeving" claimde hij in de rechtzaak die begin september van start ging. Giselle keek tijdens dit betoog geen één keer naar de man waarmee ze vijftig jaar, samen was geweest.
Tot voor enkele jaren geleden, vertrouwde ze Pelicot (zoals ze hem nu steevast tijdens de rechtzaak noemt) voor honderd procent. Ze dacht dat hij een goede echtgenoot en een zorgzame vader en opa was en beschouwde zichzelf als een geluksvogel. Dit liet ze dan ook weten aan de politieagenten die haar bevroegen over hun relatie, vlak voordat het misbruik aan haar getoond zou worden. Het was enkele dagen na het moment dat de Franse gendamerie Dominique Pelicot, had gearresteerd in een winkelcentrum waar de gepensioneerde electriciën druk doende was geweest met het filmen van vrouwen onder hun rokken. Een beveiliger betrapte Pelicot en drong er bij de desbetreffende vrouwen op aan, dat ze een klacht zouden indienen. Daarna begon de bal te rollen. De politie nam al zijn computerapperatuur in beslag, waarop zorgvuldige gedocumenteerde filmpjes aangetroffen werden. Hierin was te zien dat Giselle in bewusteloze toestand werd misbruikt door meer dan 80 mannen, inclusief haar eigen man.Ook werden er naaktfoto's van de dochter en de schoondochters van de zedendelinquent in digitale mapjes gevonden en wordt hij tevens verdacht van verkrachting, aanranding en moord op twee jonge vrouwelijke makelaars. De verkrachting van één van deze vrouwen, die wist te ontsnappen, gaf hij toe. De moord op de andere 19 jarige huizenverkoopster wordt door hem ontkend. Pelicot beroept zich op zijn eigen misbruikverleden en zegt dat zijn seksverslaving groter was dan de gezondheid van zijn ex-vrouw.
Giselle's leven viel na de ontdekking, nu vier jaar geleden, in duizend stukken uiteen. Niet alleen bleek haar slechte gezondheid te worden veroorzaakt door vier verschillende soa's, ook haar psychische gesteldheid was dusdanig verslechterd dat haar psychiater vreesde dat ze een einde zou maken aan haar leven. In dit hele diepe schijnbaar uitzichtloze dal koos Giselle uiteindelijk toch voor het leven. Voor haar kinderen en kleinkinderen die haar door dik en dun steunden. Maar ook voor de vrouwen, mannen en kinderen die slachtoffer zijn geworden van chemische drogering en verkrachting. Giselle besloot om zichzelf opnieuw uit te vinden en daarbij zou de eerste stap zijn om openlijk het gevecht aan te gaan, met haar ex man en de andere mannen die haar in de afgelopen tien jaar hadden verkracht. Mannen met beroepen zoals leraar, verpleegkundige, brandweerman of winkelbediende. Mannen met partners en gezinnen. Mannen van alle leeftijden, van twintig tot tachtig jaar.
Je zult begrijpen, dat er daarom vier jaar geleden een schokgolf door het prachtige gebied in de buurt van de Mont Ventoux trok. Maar niet alleen daar. Heel Frankrijk was in schok. Dit waren namelijk geen stereotype verkrachters, deze mannen konden je buurman zijn, of je collega, de groenteboer of de meester van je kinderen. En daarbij, het gros van de verdachten ontkende de beschuldigingen. Jammer voor hen, maar er bleek overtuigend bewijs aanwezig te zijn.
Dominique Pelicot, had namelijk alles wat hij zijn vrouw had aangedaan gefilmd en gedocumenteerd met naam en toenaam. Het verweer van de verdachten gaat nu vervolgens van:" ik dacht dat het een fantasie van dit echtpaar betrof" tot "het is zijn vrouw, hij mag met haar doen wat hij wil".
Ondanks het gefilmde bewijsmateriaal moet Giselle zich in de rechtzaak nog steeds verdedigen
Ze wordt hier bij gesteund door haar drie kinderen. Die ook moeten dealen met wat hun vader hun moeder heeft aangedaan.
Ik hoop dat het recht zal zegevieren. Dat deze mannen de zwaarst mogelijke straffen zullen krijgen, met monsieur P voorop. De schaamte moet van kamp wisselen, la honte doit changer de camp.
.
Reacties
Een reactie posten