Het Nationale Trauma

Ik moest werken, de avond dat Oranje de halve finale speelde.  Het was wel een dingetje hoor, zo'n belangrijke wedstrijd op dat niveau.   Raadsvergaderingen werden afgelast, supermarkten gingen eerder dicht, dus ja,  toen  moest ook de workshop die ik had georganiseerd  worden vervroegd. Anders kwam er niemand,  je moest er natuurlijk wel over kunnen meepraten de volgende dag.  Uiteraard wilde ik deze belangrijke  wedstrijd ook wel zien, maar toch was ik achteraf ook  wel weer  blij,  dat ik minder lang naar die   tenenkrommende tv uitzending  had  hoeven  te kijken. Het was echt waardeloos,  een dubieuze scheidsrechter,  een slecht voetballend Oranje en heel veel "overacting"  en valpartijen van de Engelsen. Die Britten, ja wat zal ik er van zeggen.  Die speelden net als Nederland  een heel  slecht potje. De hele  wedstrijd was een aanfluiting en O, O,   wat had ik een medelijden met al die oranje supporters. Daar sta je dan met je kaas op je hoofd. Of je bos wortelen. Midden in de nacht opgestaan om naar de fanzone in Dortmund te rijden. Of erger nog,  voor een plek in het stadion met een kaartje van € 1000 euro per persoon.  Zwetend in je  oranje leeuwenpak bij de uitgebreide grenscontroles en dan ben je nog maar halverwege de dag. Honderden euro's zijn er van je bankrekening verdwenen  omdat je de hele dag bier hebt  moeten drinken. Om nog maar niet te spreken over  de pijn in je kuiten van dat geslenter achter die  oranje dubbeldekker. Oh ja, en koppijn van die dreunende bassen van dat klotelied van de Snollebollekes. En dan als een soort van anticlimax,  levert Oranje zo'n pot af.Tuurlijk was het ook de schuld van die matchtfixer met zijn fluitje in het veld en tuurlijk was het ook de schuld van die Britten die dan wel het voetbal hebben  uitgevonden,  maar vervolgens de hele wedstrijd   voetballen alsof ze allemaal in de verdediging staan.  Maar Oranje zat weer enorm in de tikkie takkie modus, dus was het ook vooral hun schuld.   Het was alles bij elkaar een drama en vooral genoeg ingrediënten voor een nationaal trauma. Gelukkig hoeven we niet tegen Spanje die een 16 jarig puber in de voorste linies heeft staan. Hij maakt zijn huiswerk in de pauzes en levert tussendoor prachtige doelpunten af. Gelukkig voor de Spanjaarden mag 'ie ook opblijven na 21.00 uur. In zo'n finale zouden we zijn afgedroogd met 6-0 of zo. Daarom ben ik blij dat die Wimpies en Sissy's van "Rule Brittania" deze pot gaan doen. Succes mannen, leg de zakdoeken maar vast klaar in "the dug-out! We horen wel wat het wordt! 

Wij gaan nu lekker "Tour de France" kijken!