Marco

In het televisieprogramma "Studio Füssball" van de NOS zit een grijs geworden Marco van Basten.  Vanavond is 'ie namelijk de voetbalanalist van dienst en dat betekent dat hij  het EK  van 2024 gaat duiden.  Van alle deskundigen, verbonden aan dit programma, zien wij Marco natuurlijk het allerliefst.  Ooit was Marco  een  succesvolle voetballer en dé spits van het nationale elftal. Een levende voetballegende is deze fitte zestiger inmiddels. Híj was namelijk degene die  hét winnende doelpunt tegen Rusland scoorde,   op het Europees Kampioenschap van 1988. Alle Nederlanders van boven de veertig jaar weten dit natuurlijk. Leuk feitje, wat ik hierbij nog kan vermelden,  is,  dat Marco zijn carrière begon op het zelfde pleintje in Utrecht, als mijn lief,  ze voetbalden daar namelijk samen. Volgens de overlevering was Marco zijn sterrenstatus toen al zichtbaar, evenals zijn nuchtere bescheiden karakter. 

Maar goed, het Europees kampioenschap 1988,  we vergeten het nooit meer. 

Toen het eindsignaal in de finale tussen Nederland en Rusland   klonk,  en coach Rinus  Michels,  dronken van geluk het veld opliep (wie kent de beelden niet) barstte er in  Nederland een overwinningsroes  los die  zijn weerga niet kende.  Een bizarre stoet van feestende mensen trok door de straten van Nederland.  Tegenwoordig, zou niemand meer van dat soort gekkigheid  opkijken met  alle  marchandise die  er nu bij grote evenementen verkrijgbaar is. Buiten wat oranje  T- shirts en petjes om, lag er zesendertig jaar geleden,  weinig oranje goed in de winkels. Bij de Europese overwinning in 1988 trok  het  Nederlandse volk dan ook alles wat oranje was uit  de kast en nam het  mee naar buiten.  Van  beddenspreien, tot schemerlampen, van theedoeken tot  behangpapier. Dit schoot allemaal door me heen toen ik Marco op tv zag om verschillende wedstrijden te bespreken. Marco moest zichtbaar wennen aan zijn nieuwe rol en had zich niet voorbereid, wat hij ook gewoon eerlijk bekende. Hij sloot zich aan bij het commentaar van de andere analist, in dit geval Leonne Stentler, die hij consequent Dione noemde. (Want alle vrouwen die bij NOS sport werken, heten natuurlijk Dione, maar dit terzijde) . Terwijl Guus Hiddink regelmatig  spreekt over diep penetreren en Joeri Mulder de druk over de flanken een beetje miste, bestaan  Marco 's analyses  uit: "het ziet er goed uit" en "het viel niet tegen".  

Maar weet je, Marco mag het allemaal zeggen vinden wij. Bij ons staat het collectieve oranje geluk  waar  hij zijn handtekening onder zette voor altijd op onze harde schijf, onvergetelijk en onuitwisbaar. 

Dus, even voor alle mensen die  niet bewust het kampioenschap van 1988 hebben meegemaakt: 

Het maakt niet uit of je goeie combinaties maakt of uitblinkt op de flanken, of dat je diep kunt penetreren (sorry Guus maar ik zou voor een ander woord kiezen) uiteindelijk gaat het er om of die bal er in gaat of niet. En dat ziet er gewoon hartstikke goed uit! Toch Marco?