Formeren 5

Niet eerder was een formatieproces in ons land zo'n vermakelijk spektakel  als op dit moment denk ik. 

Daarom de verschillende  hoofdstukken van deze tragi komedie  nog maar eens even op een rij. 

Na 22 November had de uiterst ultrarechtse partij de touwtjes van het formeren in handen . De verkiezings uitslag was voor veel mensen in het land  een enorme  schok, want ondanks dat de grote leider riep dat "het volk gekozen had" vergat ie daarbij even dat het merendeel in het land  niét op hem had gestemd.  Maar omdat de rechts liberalen de deur naar de extremen  open hadden gezet werden deze laatsten  ineens salonfähig verklaard  en dat gegeven haalde schijnbaar  meer kiezers over de streep. Het idee om Nederland weer van "ons"  te maken was de mantra die succesvol  was blijven hangen en  die een heleboel mensen scheen aan re spreken. (Wie er  dan met  "ons" bedoeld wordt, dat  laten we nog  maar  in het midden,  Ik wil er  even liever niet aan denken). 

Vanuit de verliezende  liberale partij werd direct gemeld dat ze alleen zouden gedogen bij een rechts kabinet , maar hier kwamen ze later toch weer op terug. Was het een eerste reactie op hun eigen  teleurstellende verkiezingsuitslag,  of lijdt deze partij sinds er een nieuwe leider zit aan permanente schizofrenie? Steeds vaker zeggen ze namelijk het één en doen ze het ander.  Intussen had de winnaar  zich  natuurlijk meteen op zijn favoriete platform  uitgelaten over deze gedooguitspraak. Met het "en publique" delen van zijn mening hierover werd direct al  duidelijk dat heel Nederland zou gaan  "meegenieten" van het op handen zijnde  formatieproces. We gingen er maar even goed voor zitten. 

Er werd een formateur aangesteld die ook gelijk weer door de draaideur naar buiten verdween. De reden was dat 'ie zich met louche zaakjes bezig hield,  daarom werd ie dan ook met onmiddelijke ingang weggebonjourd.  Met zijn vertrek,  konden ze in eigen kring,   niemand meer vinden  met enige kennis  of ervaring in landsbestuur. 

Dus kwam er een linkse informateur. Die hield zich ook met louche zaakjes bezig maar had het witwassen daarvan veel slimmer aangepakt. Hij bleek daarbij  eigenlijk helemaal niet zo links  te zijn als werd  gedacht. Gaandeweg werd  steeds duidelijker  dat hij verworden was,  tot een opportunistische miljonair  met een kneiterrechtse column in een landelijk dagblad, als we daar   de bromance  met de ultrarechtse leider in Bonaire bij optellen  maakte  hem dat eigenlijk heel geschikt voor deze job.

Het proces kon beginnen. Er werden vier partijen uitgenodigd om met  elkaar in gesprek te gaan. 

De utrarechtse partij, De  rechts liberale partij, de nieuwe partij met de Christelijk signatuur en de partij van de boeren. Over de grondwet gingen  ze het hebben.  Dat daar niet aan te tornen viel, was uiteindelijk de  conclusie die er getrokken werd.  Weken hadden ze er voor nodig gehad om daar bij uit te komen. Ook liep de leider van "de nieuwen" regelmatig huilend en stampvoetend van tafel weg, althans zo ging het gerucht. 

Na een paar stressvolle weken zei hij  uiteindelijk  de vriendschap met zijn formatievriendjes op via whatsapp. De andere drie beklaagden zich hier dezelfde dag nog over op X. Wat dan weer voelde alsof je na een bevalling direct werd geconfronteerd met de uitgescheurde flamoes van de kersverse moeder. Geen goeie vergelijking? Dramatisch was het in elk geval wel. 

De huilebalk werd vervolgens  terug aan tafel geroepen door de tweede informateur. Die laatste was wederom een linkse meneer. Maar  met dit verschil, dat deze man   de job aan nam  vanuit altruistische overwegingen (naar het schijnt). Hij wilde de verkiezingsuitslag recht doen.  Dat kan natuurlijk ook.  Het lukte hem uiteindelijk dan ook om de  vier rechtse partijen weer aan tafel te krijgen en niet lang daarna  introduceerde hij het programkabinet. Dat was nadat de vier partijen het over de vorm hadden gehad. Van  deze voorgestelde regeringswijze  weten  we nog steeds  niet wat we daar nou van  moeten vinden. Want eigenlijk is het toch alleen maar een  mooie naam voor een  meerderheidskabinet? Wat dus bekent dat er gewoon geregeerd gaat worden met een rascistische partij.   We laten het maar even bezinken.  Het meest  spectaculaire in het formatieproces was het moment waarop  de leider van de grootste partij meldde dat hij afzag van het premierschap. Dat was op verzoek van de nieuwe partij, liet hij doorschemeren.  Hij beklaagde zich hier  ook vrijwel direct over in de media en op zijn socials. Niet één keer deed hij dat,  maar zelfs meerdere keren. De (gedwongen) keuze deed hem zichtbaar pijn.  Hij sprak er dan ook over  in bewoordingen als "grootste politieke offer" en Nederland mist aan mij de beste premier ooit". Dan zit het wel heel diep. 

Daarna werden er maar liefst twee informateurs aangesteld, om het deze keer  over de inhoud te hebben. Dit maal werd er in het Christelijk kamp gezocht naar mensen met verstand van zaken. 

Maar niet nadat de tweede kamer zijn licht over het proces  had laten schijnen. Deze tv  uitzending was de absolute  kers op de taart. Ter linker zijde  kon men niet nalaten heel veel zout in de gapende wond van de ultrarechtse leider te strooien. Het misgelopen premierschap zorgde voor enorm veel leedvermaak en dat leverde geweldige televisie op. 

Het mooiste moment was dat hij door de oppositie werd uitgemaakt voor Gru met 36 minions. (Zoek dat maar even op) waarna zijn formatiebff's direct voor hem in de bres sprongen. "Het was beledigend, van een laag niveau en zo meer"  Ik vond het nog mild vergeleken met uitspraken zo als "heks" "kopvoddetaks"  "minder, minder marrokanen" enzovoort

De linkse oppositie liet ook gelijk weten dat partijleden die deel zouden nemen aan het programkabinet geroyeerd zouden worden. Met als redenatie , dat je toch niet deel uit wil maken van een regering die niks met de natuur heeft en die bepaalde groepen in de samenleving  tot tweede rangsburgers degradeert. De boerenleider sprak er schande van. Maar dat doet ze bij alles wat niet in haar straatje past, dus echt wereldschokkend was dat niet. 

Dus ja, poppenkast 2.0 

Naast al het vermaak voel ik ook verdriet om deze nieuwe werkelijkheid. 

De werkelijkheid waarin de natuur niet meer beschermd wordt (ik hoorde vandaag dat er de helft minder vlinders zijn geteld in het afgelopen jaar). De werkelijkheid waarin er geen plek meer is voor de publieke omroep. 

De werkelijkheid waarin racisme en xenofobie genormaliseerd wordt. 

De werkelijkheid waarin mensen uit de lhbtqi gemeenschap worden gemarginaliseerd

De werkelijkheid waarin fatsoensnormen compleet zoek zijn 

De werkelijkheid waarin boeren de baas zijn en mensen die strijden voor de planeet voor gek worden verklaard

Hoe het voelt om een vreemde te zijn in je eigen land? Nou zo dus...