We bevinden ons in een provincie van Frankrijk, Occitanië. Nog nooit van gehoord, zeg je? Misschien zegt de deelstaat Cevennes je iets meer. Dit natuurgebied , waar wij nu verblijven behoort samen met nog wat delen van Frankrijk tot Occitanië. De naam klinkt als een titel van een boek van Kuifje, ik weet het. En zo voelden wij ons ook vandaag, alsof we in één van deze stripboeken waren beland. Als Jansen en Janssen , je weet wel die twee besnorde detectives waar alles bij mislukt. Aan het begin van de dag was er nog niks aan de hand. We togen vanochtend vol grootse plannen naar Alès, want daar gebeurde hét! We hadden er zin in. Een fort van Vauban, Romeinse bruggen, stadsmuren, mooie kerken, tempels, musea en een botanische tuin. Kortom het klonk allemaal veelbelovend. Op weg er naar toe begon de zon ook nog te schijnen, het kon haast niet beter. We dwaalden eerst wat rond in deze stad met behulp van google maps maar die bakte er niks van. Hij verdwaalde hopeloos en wij dus ook. Uiteindelijk meldden wij ons voor "une plan de ville" (stadskaart) bij het office du tourisme. Een vriendelijke dame wees ons alle highlights aan op de stadskaart. Hoera! Onze culturele tocht kon beginnen. "Tout est bien , on y va! " (Alles is goed, wij gaan op pad) Eerst het fort, waar we "une jardin" (een tuin) vol met etende en drinkende mensen aantroffen en een dichte deur bij het fort. "Dommage!" (Jammer) Dan maar naar de kerk maar ook daar stonden we voor een gesloten deur. (Tot 15.00 uur, dat dan weer wel) Onderweg liepen we werdom voorbij terrassen vol etende en drinkende mensen, maar er ging nog steeds geen lampje bij ons branden. Ook bij de tempel en het museum vingen we bot en zelfs de kas in de botanische tuin was met een lint afgezet. Iedereen leek de Ocitaanse code te begrijpen behalve wij. Wat snapten we dan niet? Nou, dat je dus niet als een malle van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid gaat lopen tussen 12.00 en 15.00 uur! Dat doe je niet, je moet namelijk uitrusten! Een half uur is genoeg zeg je? "Donc tu est fou!" ( Dan ben je gek!) Drie uur heb je minstens nodig om bij te komen van je zware ochtend. Je eet wat, je drinkt wat, je lanterfant wat met je vrienden in het park, je rookt een jointje en doet een dutje onder een boom, "Tranquillement, d'urgence (rustig aan , geen haast). Zo doen ze dat hier, snap je het nu? Misschien begrijp je dan ook waarom ze zo boos zijn dat ze de pensioenleeftijd willen ophogen tot na hun 62e. Zijn ze helemaal gek geworden! Maar dat terzijde. Nadat we onze picknickbroodjes in minder dan een half uur hadden opgegeten en een zoektocht naar onze auto in de parkeergarage (was 't nu de eerste, twee of derde etage?) hielden we het voor gezien. Terwijl we Alès uit reden zagen we een stuk Romeinse muur temidden van een Franse woonboulevard. Helemaal in Occitaanse stemming keken we elkaar aan. Ja tuurlijk, we begrepen het helemaal. Bij het nadenken over een plek voor deze lelijke winkels hadden de Occitanen vast gedacht, waar kunnen we die nou eens kwijt. ? Dat antwoord was natuurlijk snel gegeven. "Effleurez-les à côté de ce vieux mur, il y a encore beaucoup de place là-bas !" (Fikker ze maar naast die ouwe muur, daar is nog plek zat!).
Reacties
Een reactie posten