Songfestivallen

Waarom we het Songfestival zo leuk vinden? 

Tja...heb je even? Iedereen zegt dat het om het liedje gaat. Maar dat is natuurlijk flauwekul. Zingende kippen, jongens in Tiroler hosen, foute ooms met snorren, en gefacelifte balkanbabes willen we zien. Ook dit jaar was er weer van alles te aanschouwen. Voor Nederland was het  "exit" in elk geval. Twee keer vals zingen bij een optreden is geen aanbeveling . Dan ben je gezien,  en schrijven de bookmakers je af. We vonden t niet zo erg. Nu konden we al onze energie richten op de andere optredens. Het was weer fraai. Zo zagen we  onder andere een paar bromsnorren in hun onderbroek, een Magnum lookalike   een wolfmens en een discodanser met gleufhoed. Wat het dan zo intensief maakt voor ons? Nou! Punten geven en commentaar leveren op meerdere apps is echt hard werken hoor! Zo is er de officiële Eurovisieapp, waar je tevens  kunt zien wat je vrienden er van vinden. Maar er is ook de onofficiële praatgroep van familie en co, waarin onophoudelijk met elkaar gedeeld wordt wat we van een  act  vinden. Poeh!  Aan het eind van de avond doen je kaken zeer van het lachen en heb je het gevoel dat je flink hebt lopen feesten. Wat het doel hiervan is? Dat is er niet. Het is  een fantastisch  verbond van slappe ouwehoerders Moet kunnen toch? Het is maar eens per jaar Songfestival! 

Oh ja, ik was trouwens voor België. Met de gleufhoed en de discobeat.   Helaas won het wolfmens, nipt voor de brocolli chachacha, maar dat terzijde.