Syrië
Op de puinhopen van de wereld
Zag je, eerder de raketten staan
De mensen die er woonden, hadden er niet voor gekozen
dat hun huizen kapot werden geschoten
De mensen die er woonden hadden er niet voor gekozen dat de allesverwoestende beving hun huizen nog verder zou verminken, en als kaartenhuizen ineen deed zinken.
Ze hebben er niet voor gekozen om hulpeloos te zoeken naar geliefden, in de puinhopen van hun bestaan
Ze leven nog, maar van binnen zijn ze doodgegaan
En wij kijken naar ze, vanuit de hele wereld is de blik op hen gericht
Zo krijgt, zoals dat heet, de ramp, een menselijk gezicht
Wij turen naar ons scherm en leven met hen mee
Als in een film zie je hen roepen "laat ons niet alleen"
Het is een kreet van wanhoop en onbeschrijfelijk verdriet
Ze vragen ons om hulp, maar de hulp die komt maar niet
Alleen nog maar de oorlog, de honger en het geweld
Alleen nog maar de leegte en het leven in de hel
Laten wij ze niet vergeten
Giro 555
Reacties
Een reactie posten