Drie spechten

De pindakaasboom en de vetbollenhanger zijn een absolute hit in onze spechtenkolonie. Ja, kolonie ja.  Inmiddels hebben we namelijk al drie spechten waargenomen in de tuin. Ik vind dat je dan van een kolonie mag spreken. Zeker, als er straks gezinsuitbreiding komt. Mijn vriend zag het spechtentrio op het zelfde moment ruziënd in een boom. Het zijn er dan ook écht drie. Tegelijk gesignaleerd is een vinkje ✅️ bij drie spechten,  dames en heren van de vogelbescherming!  De laatste  specht die er bij gekomen is heeft een enorme knobbel op zijn kop. In eerste instantie dacht ik dat   er wat  pindakaas op zijn kop was  achtergebleven

maar er zat wel degelijk  een soort van  gezwel tussen zijn ogen.  Ik heb hem  daarom, je begrijpt 't al,   Knobbel genoemd. De andere twee heten voor het gemak  Woody en Junior. Ik denk dat de uitstulping van  Knobbel te danken is,  aan zijn constante  gehamer tegen een boom en dat ie daarbij ook zijn kop gebruikt.  Hoe kom je anders aan zo'n ding?  Maar dat verzin ik hier maar zo hoor. Met mijn verrekijker bestudeer ik de gedragingen van de spechtenfamilie. Ik zie dat ze  super alert zijn op gevaar. Hun kopjes gaan constant heen en weer. Er is inmiddels op een andere boom een tweede pot voor ze geinstaleerd. En ook daar lijken ze blij mee te zijn. Het is een komen en gaan. Naast de spechten zijn ook de groenlingen goed vertegenwoordigd. Ze staan in de rij voor de vetbollen, samen met de twee roodborsten, de 7 koolmezen en de 2 pimpelmezen. Ook het merelechtpaar is er elke dag bij. 

Bij een post van de vogelbescherming op "linked in" las ik een quote van William Shakespeare: 

"The earth has music for those who listen" 

Als aanvulling daarop:  zonder natuur in onze omgeving worden we ongelukkig. Vogels zijn belangrijke indicatoren  voor de biodiversiteit in onze omgeving. 

Ik kan alleen maar zeggen: So true.   

N.B op de foto's zie je achteeenvolgens: woody , Junior en Knobbel