Het aanzien

Van mijn ouders erfde ik een boekenreeks waarvan elk exemplaar met de zin "het aanzien van" begint,   gevolgd door een  jaartal.  Bijvoorbeeld, "het aanzien  van 1963" of "het aanzien van 1978".  Een ietwat truttige titel als je het mij vraagt. Maar het zal de spreektaal uit de jaren 50 wel geweest zijn. De jaren waarin werd gestart met deze boeken met nieuwsfoto's Foto's? Ja want beelden zeggen tenslotte meer dan 1000 woorden. Op deze manier werd het nieuws uit het betreffende jaar gevangen,  ondersteund door een kleine omschrijving. Ook is goed nieuws  geen nieuws en daarom staat er dan ook een hoop ellende in deze bundels. Af en toe afgewisseld met een mooi sportmoment of wat muziek en  entertainment weetjes, maar verder word je er niet echt blij van.  

Echter,  door deze nieuwsencyclopedie ben ik er wel meer van doordrongen geraakt dat ieder tijdperk zo z'n  crisis heeft.  Of meerdere. Onbezorgd was het leven nimmer.  Zonder oorlog ook niet. Er waren er tientallen na de tweede wereld oorlog,  waarvan  de vietnamoorlog, de koude oorlog en de golfoorlog de bekendste zijn.  Ook kun je in deze overzichtsboeken informatie vinden over allerlei soorten  tekorten.  Een tekort aan woningen, werk of personeel en een tekort aan geld natuurlijk. Dat vooral. Dat is van alle tijden blijkt wel. Aanslagen? Ja  die had je ook. Meestal uitgevoerd door een beweging met een afkorting,  ISIS, RAF, ETA.  Boodschap van de aanslagenmaffia was altijd dat  er mensen dood moesten om aandacht voor "hun zaak te vragen" of omdat ze "andersdenkend waren" of nog erger " ongelovig waren". Ook populair door de jaren heen   waren de  gijzelingen. Die vonden dan plaats in vliegtuigen, treinen of scholen. Stakingen? Jazeker, wie staakte er nou niet? Van onderwijzers, tot schoonmakers, huisartsen en fabrieksmedewerkers.   En de vele demonstraties moeten we natuurlijk ook niet  vergeten.  Ook die zijn alom vertegenwoordigd in de gehele boekenreeks. Zo werd er onder andere  gedemonstreerd voor baas in eigen buik,  voor meer salaris , maar tegen verschillende dictators. Want die laatsten beheersden altijd al het wereldtoneel. De ene wreedaard leek de andere wreedaard in rap tempo op te volgen. Na het doorbladeren van de boeken zat mijn hoofd vol met grimmige beelden. De wetenschap dat de wereld nooit die mooie plek zou worden die ik wenste,  werd me even teveel. Ik kon 't om bij het thema te blijven,  even niet meer aanzien.  Ik sloot de doos waarin ze zaten en opende een andere.  Toen ik 'm openvouwde lachte Pinkeltje me toe, evenals Jip en Janneke en Paulus de boskabouter. Kijk dat leek al meer op. Ik rangschikte mijn oude kinderboeken op een plankje in de boekenkast.   De doos met gruwelen plakte ik goed dicht met tape. Op zolder was er onder het schuine dak nog plek, gelukkig...