Ken je dat gevoel , dat je je in een onveilige situatie bevindt, en dat je daar dan lichamelijk op reageert ? Ik moest er aan denken vanwege de berichtgeving over grensoverschrijdend gedrag van degenen in de top van een hiërarchisch systeem. Autoriteit, ik heb er iets mee. Of eigenlijk niets. Gelijkwaardige situaties passen me beter. Dat kan natuurlijk ook best met iemand hoger in rang dan jij zelf. Maar is dat niet het geval dan wordt 't lastig. In de buurt van dominante mensen schiet ik fysiek op slot, voel ik verzet en soms ook boosheid of angst. En bovenal geen ruimte. Alles in me komt in opstand. Het liefst wil ik de confrontatie of de aanvaring zo snel mogelijk vergeten. Als het kon zou ik alle dagen verkeren in de nabijheid van mensen waar ik me goed bij voel, mezelf kan zijn. Maar zo zit de wereld niet in elkaar. Je moet soms dealen met bullebakken, mensen die je kleiner maken dan je bent. Ik zoek nog steeds naar een manier om daar goed mee om te gaan. Omdat ik meestal mijn weerstand tegen dominant gedrag niet goed kan verhullen voel ik me kwetsbaar en een prooi voor de overheersende partij tegenover me. Om mezelf te wapenen heb ik een aantal tactieken bedacht:
Plaats je zelf in de positie dat jij de leiding neemt. Bijvoorbeeld door de agendapunten te maken, de inhoud van de ontmoeting voor te bereiden of veel vragen te stellen.
Reken er nooit, maar dan ook nooit op dat de ander verandert. Je kunt alleen jezelf veranderen. Maak er je mantra van.
Onthoudt dat de persoon tegenover je niet je beste vriend is. Vermijdt de chit chat. De oude jongenskrentenbrood modus.
Trek het je niet aan wat diegene zegt. Het is nooit persoonlijk.
Een adempauze helpt je na afloop. Zorg er voor dat je iets leuks doet na een ontmoeting of overleg.
Camoufleer je innerlijke onrust en voorzie de ander niet van teveel informatie.
Tot het moment dat je een andere baan hebt of met pensioen gaat moet je er mee dealen.
Maar bovenal zorg er voor dat de ander de lijn niet overschrijdt, protect yourself!
Reacties
Een reactie posten