Hoe heet kan een zomer zijn e-bike deel 2

We zijn er weer, in de Provence,  waar we zorgeloos  vakantie vieren  met onze vrienden . Het  is wel een beetje  een blauwdruk van vorig jaar. Zelfs het  chalêt  is het zelfde.  Mijn fiets en mijn eigen lichaamsgewicht zijn ook onveranderd. Ja, ik zeg het maar meteen. Er staat ook dit jaar geen e-bike voor mijn hut.   Wat dan wel weer veranderd is, zijn de wieler outfits van Karel. Hij heeft voor iedere dag een passend shirt lijkt het wel.  Onderwijl toetert hij rond dat hij dé berg van drie kanten wil beklimmen op één dag."Trek je dan ook voor elke kant een ander shirt aan?" grap ik vanuit de hangmat. De hangmatstatus is nieuw voor mij  maar bevalt goed. Als je er in ligt , hangen de flappen  aan weerszijde een beetje over je heen. Zodat niemand ziet dat je er in ligt. Perfect. Met een boek uit de campingbieb, vind ik het een prima status. Niks meer aan doen. 

Karel lacht niet om mijn grapje. Hij is in de weer met zijn fietscomputer, zijn energierepen en alle andere voorbereidin gen voor zijn tocht. 

Uiteindelijk komt hij voor me staan en zegt ernstig: " ik doe eerst één kant, zie het als een soort verkenning". Ik mompel iets van "best joh". Hij wacht mijn antwoord niet af maar maakt zijn gang naar het toilet. De darmen moeten worden geleegd. Wat is dat toch met mannen? Zodra er een prestatie moet worden geleverd komen ze in een soort van modus waarbij ieder contactmoment uit éénrichtingsverkeer bestaat. "Ga jij lekker verkennen" denk ik terwijl ik  me als een rolmops een beetje op mijn zij draai in mijn hangende doek. Ik wil nog roepen dat een berg beklimmen misschien beter op een vroeger tijdstip kan plaatsvinden. Maar ik hou wijselijk mijn mond. Wat weet ik er nou helemaal van. 

Als Karel terugkeert van het toilet heeft hij zijn complete outfit aan. Het is zover. Ik hijs mezelf overeind. "Nou...lieverd, zet 'm op". "Ik stuur wel een foto als ik er ben" zegt hij. 

Ik zwaai hem uit en zak terug in mijn cocon. Na 3 uur word ik wakker van een "ping" op mijn telefoon. Daar is dé foto van Karel bij hét  bordje met de hoogtemeters op de Mont Ventoux. In verschillende groepsapps heeft hij het plaatje geplaatst. "In 2 uur 10 naar boven" staat er bij. 

"Dat is gewoon een foto van vorig jaar" grapt één van de vrienden. Karel antwoordt dat dat niet kan,  toen had hij dat blauwe shirtje namelijk nog niet. " Da's een goed idee" denk ik en kopieer mijn reactie van vorig jaar en plak het onder Karels Mont Ventoux overwinning in alle groepsapps. 

"Wat een prestatie weer" staat er, hartje hartje. Het lijkt wel of we in Groundhogday zijn beland. Met dit verschil dat ik nu in de hangmat lig. Ik word wakker van  de piepende remmen van Karel's racefiets. "Lig je nu nog in de hangmat" begint hij

 Ik negeer dit maar even. Later zal ik hem vertellen dat het vermoeiend is dat hij verschillende signalen uitzend. Je kunt namelijk  niet aan de ene kant zeggen "rust maar lekker uit schat" en dan vervolgens commentaar leveren als "die schat" dat ook daadwerkelijk doet. In plaats van deze reactie vraag ik hem "hoe was het?" "Zwaar" zegt hij " veel te warm". Ook het "Zie je nu wel" houd ik voor me. " Ik denk niet dat ik er drie op een dag ga doen" zegt hij hoofdschuddend. Met hangende schouders verdwijnt hij in de douche. 

Even later komen de vrienden langs om te vragen hoe het was. Karel is een beetje bijgekomen en laat weten dat hij de triobeklimming laat schieten. Iedereen knikt begrijpend en troost hem dat hij het goed heeft gedaan. Ik doe er nog een schepje bovenop: top prestatie lieverd... en je moet maar zo denken, als het niet meer lukt kun je altijd nog over een e-bike na gaan denken".  

Je begrijpt dat ik na het noemen van het e-woord die nacht in de hangmat heb doorgebracht.