Herinneringsdoos


Mijn vriend gaf me twee jaar geleden op mijn verjaardag een zelfgemaakte houten doos. Binnenin was de doos opgedeeld  in vakjes  en bovenop zat een houten strik. Ik zag meteen dat er heel veel manuren in gezeten moesten hebben.  "Voor je herinneringen liefie"  zei hij.  Op dat moment schoot ik natuurlijk vol.  
Nog niet zo lang daarvoor was mijn moeder  overleden . Tijdens het leeghalen van haar huis kwam ik in een emotionele rollercoaster terecht. Bij de uit te zoeken huisraad bevonden zich naast al haar persoonlijke dingen   ook  bezittingen  van mijn vader en mijn broer. Resumé: mijn vader overleed in 2003, mijn broer in 2014  maar het verdriet kwam in al zijn rauwheid weer boven.   Toen ik de  werkkamer opruimde zat ik huilend  op de grond tussen de spullen van ons gedeelde verleden. Het voelde als  het afscheid van mijn jeugd, van het gezin waarin ik was opgegroeid. Al die tastbare herinneringen hield ik in  mijn handen. En nu had mijn vriend  daar een prachtige doos voor gemaakt. De kartonnen foto's uit mijn moeders koekblik moesten er natuurlijk in Mijn voorouders waren daar op vereeuwigd in statige poses en nimmer een lach op het gezicht. Zoals bijvoorbeeld mijn oma's zussen in Friese klederdracht met kanten kapjes of mijn opa in legeruniform op een fiets uit het begin van de vorige eeuw. Later was daar mijn moeder , als klein meisje met een  grote strik in het haar en een heel klein voorzichtig  lachje om haar mond. Ik vond een rijbewijs van mijn opa. Ik weet nog dat hij trots vertelde hoe hij dat had gehaald. Door even heen en weer te rijden met de auto. Het rijbewijs was uit 1928. Op hard karton. Ook de jaren 50 foto's zaten in het blik. Te herkennen aan het witte  kartelrandje. Mijn lievelingsfoto is die van mijn vader en moeder straalverliefd, zittend op een muurtje in Zuid Frankrijk.  Mijn vaders brieven naar het thuisfront vanuit Amerika waar hij straaljagerpiloot was waren ook bewaard gebleven. Het stenen kinderserviesje wat van mijn oma was geweest moest er natuurlijk  in. Een foto van mijn grote broer waar hij achter mij zit op een slee.  De doos raakte voller en voller. "Je moet nog ruimte houden" zei mijn zoon "voor alles wat daar na komt"
Hij had gelijk.    Ik sloot de doos. " is ie al vol?" vroeg mijn vriend. "Nee, hij is te klein"   We moesten er beiden om lachen. Mijn vriend had me een middel gegeven om iets van mijn familiegeschiedenis bij me te houden. Het hielp. Mijn hoofd voelde al lichter


 

 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Opgravingen

Afbeelding
Rondom ons huis vinden er momenteel serieuze  opgravingen plaats. Wat begon met één hardnekkige  drol die maar niet wilde doorspoelen, eindigde in een toch wel indrukwekkende bouwput. De grondwerkzaamheden leverden een wirwar van leidingen op en wat we zagen was een middeleeuwse riolering en regenafwatering , die  via allerlei pijpconstructies alle kanten   op gingen.   Uit het hol met deze technische bezienswaardigheden dook af en toe een hoofd op. Dat van mijn lief natuurlijk ,  die bezig leek te zijn  met de workout van zijn leven. Ik vluchtte daarop maar naar mijn werk, en hoopte dat het gat  opgelost zou zijn als ik weer thuiskwam.  Dat ging natuurlijk niet één twee drie. Ik zag mijn technische man regelmatig in Rodin-stand aan tafel en daardoor liep de spanning op,  en was ik benieuwd of het hele gebeuren überhaupt nog  op iets van een afvoer zou gaan lijken.  Maar ergens zo tussen de wit...
Meer lezen

Huisvlijt 7

Afbeelding
In de jaren 60 was bloemen drogen, naast macramëen , weven en breien een populaire activiteit,  die vooral vaak en  veel door  onze huismoeders werd gebezigd. Deze creatieve voorouders maakten  er dan vervolgens  bijvoorbeeld wenskaarten of kalenders  mee.  Dat waren nog eens staaltjes huisvlijt! Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Op mijn kleuterschool werd ook met enige regelmaat   met droogbloemen geknutseld. Ook al was  mijn juf geen huismoeder (want,  ongetrouwd en dus 40 uur aan het werk) bloemen drogen, dat deed ze dan weer wel. Ik herinner me  bijvoorbeeld,  een boekenlegger met een  paarse droogbloem, voorzien van een  bijbehorend versje voor moederdag. Op de basis school,  werden er  trouwens ook bloemen gedroogd,  maar dan met een ander doel. Die waren voor  het herbarium. Ik weet nog dat ik de bloemen van de plaatjes uit mijn boek, moest zien...
Meer lezen

War on Gaza

Afbeelding
Het is op dit moment erg rustig in Gaza, want er worden, sinds een paar weken  namelijk geen baby's meer gebombardeerd en ook  geen gijzelaars afgemaakt. Enkele weken geleden kwamen Netanyahu en Hamas tot een afspraak,  een echte  deal dit keer. Het werd  "een staakt het vuren" met de hulp van onderhandelaars uit Qatar en Amerika.  Of de wisseling van de macht in de Verenigde staten heeft bijgedragen  aan deze wapenstilstand zullen we nooit weten. Wel kunnen we  zeggen dat de benadering van het gazaconflict door  de nieuwe president op zijn minst onconventioneel te noemen is. En verder,  dat  Hamas en Netanyahu het  misschien ook  wel  nodig hadden,  dat er een onvoorspelbare leider tegenover  hen kwam te staan. We kunnen er alleen maar naar gissen. Wat we zo goed als zeker weten,  is, dat Trump beste vrienden voor altijd,   wil worden met de meeste Arabische landen. Niet uit ...
Meer lezen