Joepie tralala 3

Op de een of andere manier raakten we wederom verzeild in een joepietralala-restaurant. Toen de bestelling arriveerde wees de gastheer met een  stalen gezicht het gerecht aan met zijn pink. Het was een witlofstronk met pijnboompitten en een dressing. Zijn pink bewoog zich langzaam heen en weer over het gerecht terwijl hij zijn joepietralalabetoog hield. Ik hoorde niet echt wat hij zei. Ik dacht alleen maar  aan de "11" die achter het gerecht stond op de menukaart.  Niet € 11,--, met een euroteken en een komma en streepjes maar "11". Dus ik dacht: verdomme, ik ben er in gestonken. Zojuist heb ik een witlofstronk voor elf euro gekocht. Elf fucking euro's. 

De stronk lag er  zielig bij. Ik begreep hoe hij zich voelde. Ik nam een hap,.maar de "11" in mijn hoofd nam de overhand. Ik kon er niet van genieten. We wilden niemand voor het hoofd stoten. Mooie inrichting....zeker...Maar dat eten...Het voelde  als "de nieuwe kleren van de keizer". Niet kunnen zeggen dat ie naakt is en voor paal staat. Niet kunnen zeggen dat "it sucks....zulke prijzen...." Exorbitant hoge prijzen ...nee we  moesten op onze tong bijten Ik schopte mijn vriend  onder de tafel. Ik zag aan zijn hoofd dat 'ie op het punt stond om een vileine opmerking te maken. Bij de wijn stond "6" en ik zag dat mijn vriend steeds recalcitranter werd en  de neiging had om de ober aan te stoten bij het inschenken. Twee slokken wijn  voor € 6,-- Meer zat er niet in. "Joepie" zei mijn vriend met een sneue blik. "Tralala" dacht ik.er bij. 

In de auto bij terugkeer keken we elkaar aan.   ." .doen we niet meer...Joepietralala   ...laatste keer"