Vechten tegen de windmolens 15 juni
Onze boerderij lijkt echt voor ons gemaakt te zijn. Desalniettemin waren er bij ons twijfels bij de allereerste bezichtiging. Ondanks de instant liefde voor het huis en de tuin. Ik denk dat we in onze keuze toch enigzins beinvloed werden door het "onthaal" in het dorp. Zeven jaar geleden op een sombere dag in januari hadden we een afspraak met de verkoopmakelaar om het huis te bekijken. We reden richting de boerderij en werden "begroet" met spandoeken waarop leuzen stonden tegen de op handen zijnde windmolens. NEE was het woord dat er uit sprong. (NEE tegen windmolens, JA tegen zonne energie). En zeg nou zelf NEE associeer je nou niet gelijk met "welkom in ons dorp". De dag was al somber maar we werden er niet blijer van. Maar goed, in dit geval was een praktische benadering de beste strategie.
We zochten uit waar de molens zouden komen en het bleek voor ons geen probleem te zijn om over te gaan tot de koop van de boerderij. De molens kwamen niet in de achtertuin, en als voorstanders van windenergie moet je ook niet zeuren over "windmills in your backyard". Bijkomend voordeel: de "windmolenproblematiek" haalde de prijs van het huis enorm naar beneden.
Na de koop werden we door het huis omarmd. We hielden direct van het huis en het huis van ons.
In het dorp en omstreken bleef een groep mensen vechten als een soort van Don Quichottes tegen de windmolens. Zo erg dat er onder andere dreigbrieven werden geschreven naar bedrijven die zich bezig hielden met het opbouwen van de windmolens. Je kunt er niet om heen, om de windmolens, het zijn reuzen, en by far niet zo mooi als de Spaanse "reuzen" van Don Quichotte. Dus ja de weerstand tegen de molens kon ik nog enigszins begrijpen. Maar dat mensen zó ver konden gaan in hun verzet, daar ben ik van geschrokken. De betreffende burgers opereerden in het diepste geheim en dachten dat deze onorthodoxe methodes geoorloofd waren in zoals ze het zelf noemden tijden van "oorlog" . Wat ze niet wisten was, dat ze werden afgeluisterd. En dus volgde er een arrestatie toen bleek dat zij verantwoordelijk waren voor de dreigementen en het dumpen van asbest aan en bij het adres van verschillende bedrijven . De bedreigingen waren zo erg dat sommige bedrijven vreesden voor hun medewerkers en hun miljoenenorders terug gaven aan de opdrachtgever. De Staat in dit geval. Een aantal van de bedreigers moest een behoorlijke gevangenisstraf uitzitten. Voor de goede orde, we hebben het hier niet over de plaatselijke rebelse jeugd maar over vooraanstaande ondernemers uit de omgeving. Naast een gevangenisstraf kregen zij ook het stempel "windmolenterrorist" in hun dossier. Mijn begrip was al gestopt waar de intimidatie en bedreiging begon.
Inmiddels staan de windmolens er. En echt, ze staan mij niet in de weg. Ik denk regelmatig aan de Spaanse windmolens van Don Quichot. Ze zijn heden ten dage een bezienswaardigheid. Misschien vonden mensen de molens in de tijd van Don Quichot ook spuuglelijk. Het kan daarom maar zo dat "onze" windmolens net als de Spaanse Molens een toeristenstatus krijgen in de toekomst. Je weet maar nooit.
Reacties
Een reactie posten