Waarom gebeurt hier niets

Waarom gebeurt hier niets
Bij toeval stuitte ik op een boek over de popmuziek en jongerencultuur in mijn geboortedorp in de jaren 70 en 80. Mijn hart maakte een sprongetje. De navelstreng die mij nog verbond met   de plek waar ik ben opgegroeid was losgeraakt op het moment dat het huis van mijn moeder werd verkocht.  Ik weet nog dat het   raar en ontheemd voelde. Ik nam  in die maanden  niet alleen afscheid  van mijn moeder. Het was meer dan  dat. De benaming  die daar het dichtst bij in de buurt komt is denk ik  dat ik me ontworteld voelde. De omgeving die ik zo goed kende liet ik voorgoed achter me. Met mijn herinneringen,  zoals een  gedetailleerde print in mijn hoofd van het dorp moest ik het doen.  En nu was daar  dat boek. Volgens een krantenartikel had het dorp een fantastische popcultuur vanaf eind jaren 60. Toch  draagt het boek de veelzeggende titel "Waarom gebeurt hier niets" . Een verwijzing   naar een tekst die eind jaren zestig op een muur in het centrum was gekalkt.  Ik denk dat de muurkunstenaar last had van de  firma  Biblebelt & Co. die nogal dominant aanwezig was in de regio.  Het kwam er eigenlijk op neer dat als je graag naar de catechesatie ging op zondag  je er  op het juiste adres was. Dit gold echter niet voor alle jongeren. Begin jaren 70 werd alles anders. Er werden een aantal panden gekraakt door groepen jongeren die het zat waren. Kraken? Ja hoor, dat deed je toen gewoon. Ik geloof dat het nu zelfs  strafbaar is.  Al snel  werden op deze loacties allerlei concerten georganiseerd. 
Ons dorp was  ineens "the place to be" voor opkomende muzikanten.  In de jaren 70 werden onze straten  bevolkt door hippies in afghaanse jassen en indiajurken en mettertijd kwamen daar de punks met hanekammen en  newwavers in inktzwarte kleding bij. Ik vond het prachtig. 
Al gauw kon je voor een paar gulden naar een leuk bandje zo als bijvoorbeeld The Golden Earring  (ja echt!) Of Herman Brood and his wild romance. 
Mijn vrienden en ik hadden de tijd van ons leven.  De oudere inwoners vonden het natuurlijk  vreselijk. En zo hoort dat ook. Het boek met foto's en teksten over deze geweldige periode heb ik direct besteld. Ik hoop op een feest van herkenning en  natuurlijk verwacht  ik met deze aankoop mezelf ook een beetje te "helen". 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Opgravingen

Afbeelding
Rondom ons huis vinden er momenteel serieuze  opgravingen plaats. Wat begon met één hardnekkige  drol die maar niet wilde doorspoelen, eindigde in een toch wel indrukwekkende bouwput. De grondwerkzaamheden leverden een wirwar van leidingen op en wat we zagen was een middeleeuwse riolering en regenafwatering , die  via allerlei pijpconstructies alle kanten   op gingen.   Uit het hol met deze technische bezienswaardigheden dook af en toe een hoofd op. Dat van mijn lief natuurlijk ,  die bezig leek te zijn  met de workout van zijn leven. Ik vluchtte daarop maar naar mijn werk, en hoopte dat het gat  opgelost zou zijn als ik weer thuiskwam.  Dat ging natuurlijk niet één twee drie. Ik zag mijn technische man regelmatig in Rodin-stand aan tafel en daardoor liep de spanning op,  en was ik benieuwd of het hele gebeuren überhaupt nog  op iets van een afvoer zou gaan lijken.  Maar ergens zo tussen de wit...
Meer lezen

Huisvlijt 7

Afbeelding
In de jaren 60 was bloemen drogen, naast macramëen , weven en breien een populaire activiteit,  die vooral vaak en  veel door  onze huismoeders werd gebezigd. Deze creatieve voorouders maakten  er dan vervolgens  bijvoorbeeld wenskaarten of kalenders  mee.  Dat waren nog eens staaltjes huisvlijt! Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Op mijn kleuterschool werd ook met enige regelmaat   met droogbloemen geknutseld. Ook al was  mijn juf geen huismoeder (want,  ongetrouwd en dus 40 uur aan het werk) bloemen drogen, dat deed ze dan weer wel. Ik herinner me  bijvoorbeeld,  een boekenlegger met een  paarse droogbloem, voorzien van een  bijbehorend versje voor moederdag. Op de basis school,  werden er  trouwens ook bloemen gedroogd,  maar dan met een ander doel. Die waren voor  het herbarium. Ik weet nog dat ik de bloemen van de plaatjes uit mijn boek, moest zien...
Meer lezen

War on Gaza

Afbeelding
Het is op dit moment erg rustig in Gaza, want er worden, sinds een paar weken  namelijk geen baby's meer gebombardeerd en ook  geen gijzelaars afgemaakt. Enkele weken geleden kwamen Netanyahu en Hamas tot een afspraak,  een echte  deal dit keer. Het werd  "een staakt het vuren" met de hulp van onderhandelaars uit Qatar en Amerika.  Of de wisseling van de macht in de Verenigde staten heeft bijgedragen  aan deze wapenstilstand zullen we nooit weten. Wel kunnen we  zeggen dat de benadering van het gazaconflict door  de nieuwe president op zijn minst onconventioneel te noemen is. En verder,  dat  Hamas en Netanyahu het  misschien ook  wel  nodig hadden,  dat er een onvoorspelbare leider tegenover  hen kwam te staan. We kunnen er alleen maar naar gissen. Wat we zo goed als zeker weten,  is, dat Trump beste vrienden voor altijd,   wil worden met de meeste Arabische landen. Niet uit ...
Meer lezen